Όπως όλοι γνωρίζουν, η καλή επικοινωνία στο ζευγάρι αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους θετικούς προγνωστικούς παράγοντες της σχέσης. Επικοινωνία όμως δεν αφορά μόνο τη λήψη αποφάσεων και την επίλυση συγκρούσεων αλλά και τον τρόπο που ένα ζευγάρι επικοινωνεί στη καθημερινότητα του . Ποια όμως είναι τα πιο συχνά προβλήματα που συναντώνται στις «μικρές» συζητήσεις μέσα στη σχέση;
Η ασάφεια που οφείλεται στην αμυντικότητα φαίνεται να είναι σημαντικό εμπόδιο. Η πιθανότητα για παρεξηγήσεις μεγαλώνει, όταν η επιθυμία να αποτραπεί μια πιθανή απόρριψη του ενός συντρόφου από τον άλλο, οδηγεί στο να δίνονται διαστρεβλωμένα μηνύματα, καθώς τότε τα άτομα μιλούν έμμεσα, σαν να βολιδοσκοπούν, ή να δοκιμάζουν τα νερά για να μην απογοητευτούν από μια ενδεχόμενη άρνηση.
Η ιδιοσυγκρασιακή διαφορά στον τρόπο επικοινωνίας ανάμεσα στο ζευγάρι μπορεί επίσης να αποτελέσει πρόβλημα. Δηλαδή όταν ο ένας έχει την τάση να φλυαρεί ακατάπαυστα και ο άλλος να σωπαίνει τότε είναι πιο εύκολο να προκληθεί αμοιβαία απογοήτευση από την επικοινωνία.
Ιδιαίτερο ρόλο φαίνεται να παίζουν και οι ερωτήσεις που κάνει κάποιος στο σύντροφό του. Ενώ κατά βάση είναι χρήσιμες για να αντλούμε πληροφορίες, στήριξη αλλά και να παίρνουμε αποφάσεις, όταν γίνονται πολλές και κυρίως όταν ξεκινάνε με το «γιατί», τότε οδηγούν τον συνομιλητή μας να θέλει να αμυνθεί καθώς εισπράττει ένα μήνυμα έλλειψης εμπιστοσύνης ή αμφισβήτησης/ανάκρισης.
Τι μπορεί να γίνει όμως για να ξεπεραστούν αυτά τα προβλήματα και να διατηρηθούν ανέπαφες οι καθημερινές ευχάριστες συζητήσεις μέσα στη σχέση;
Το βασικότερο είναι να προσπαθούν και τα δύο μέλη να υπάρχει αμεσότητα σε αυτό που λένε. Δε χρειάζεται να γίνονται αρνητικές προβλέψεις για την απάντηση/αντίδραση του άλλου, γιατί αυτό είναι πιθανό να αλλοιώσει το μήνυμα που θα μεταφερθεί.
Πολύ σημαντική επίσης μπορεί να είναι η προσπάθεια και από τις δυο μεριές για να μειωθούν οι διαφορές στον τρόπο επικοινωνίας. Δηλαδή, ο «πολυλογάς» της σχέσης μπορεί να εξασκηθεί στο να είναι πιο συγκεκριμένος και ο «ολιγομίλητος» πιο περιγραφικός. Ο τελευταίος μπορεί να μάθει να χρησιμοποιεί επιπλέον και μη λεκτικά σήματα, π. χ εκφράσεις προσώπου και χειρονομίες γιατί έτσι δείχνει ότι ακούει τον άλλο. Και ο φλύαρος όμως μπορεί να αντικαταστήσει τα πολλά γιατί, με γενικές ανοιχτού τύπου ερωτήσεις που μπορούν να συνοδεύονται από εύστοχες παρατηρήσεις του, καθώς έτσι μπορεί να βοηθήσει περισσότερο τον ολιγομίλητο σύντροφο του να επικοινωνήσει. Επιπλέον, και τα δύο μέλη της σχέσης είναι καλό να θυμούνται πως ακόμη και στις πιο προσωπικές σχέσεις χρειάζεται διακριτικότητα στο τρόπο που θα εκφραστεί μια επιθυμία ή μια ανάγκη. Και σίγουρα σε αυτό δε βοηθά όταν σε άκαιρες στιγμές αγγίζονται κάποια ευαίσθητα σημεία που όλοι έχουμε, π .χ ένα μέλος της οικογένειας ή ένα σημείο στην εμφάνιση.
Η ανάπτυξη καινούριων συνηθειών ομιλίας μοιάζει με την εκμάθηση νέων δεξιοτήτων, όπως η οδήγηση. Μπορεί στην αρχή να χρειάζεται προσπάθεια, ωστόσο μετά από λίγο γίνεται αυτόματη συνήθεια. Μια συνήθεια που μπορεί να βοηθήσει στο να υπάρχουν ευχάριστες συζητήσεις που με τη σειρά τους αντιδοτούν τη δυσάρεστη ατμόσφαιρα που προκαλείται από τα πιο σημαντικά προβλήματα που υπάρχουν σε μια σχέση.