Αποδομώντας τις κρίσεις πανικού.
Αναμφίβολα, οι κρίσεις πανικού συνιστούν έναν από τους βασικότερους λόγους επίσκεψης στο γραφείο του ψυχολόγου. Είναι τέτοια η φύση των συμπτωμάτων τους που ουσιαστικά ¨αναγκάζουν¨ τον πάσχοντα να αναζητήσει βοήθεια. Αρχικά θα απευθυνθεί σε γιατρούς και σε νοσοκομεία καθώς τα συμπτώματα είναι σωματικά. Ωστόσο η διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει οργανική παθολογία δεν επαναπαύει, ενώ η διάγνωση ότι πρόκειται για κρίσεις πανικού προκαλεί προβληματισμό για το τι ακριβώς συμβαίνει αλλά και φόβο για πιθανή επανάληψη τους.
Οι κρίσεις πανικού είναι αιφνίδια επεισόδια έντονου άγχους με σωματικά συμπτώματα όπως: ζαλάδα, έντονη εφίδρωση, ταχυπαλμία, τρέμουλο, δύσπνοια. Όμως αυτό που τις χαρακτηρίζει παραδόξως, δεν είναι τα σωματικά ενοχλήματα αλλά τα γνωστικά συμπτώματα που τα συνοδεύουν όπως ο φόβος ότι το άτομο θα πεθάνει, ότι θα πάθει ασφυξία, ή ότι θα τρελαθεί. Έχουν το χαρακτηριστικό να εμφανίζονται σε περιόδους όπου στη ζωή του ατόμου επικρατούν ψυχοπιεστικές συνθήκες ωστόσο τα επεισόδια συμβαίνουν σε στιγμές φαινομενικά ασύνδετες με αυτές τις στρεσογόνες καταστάσεις, ακόμη και στον ύπνο του ατόμου.
Η ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση των κρίσεων πανικού κινείται συνήθως σε δυο επίπεδα. Αρχικά αποσκοπεί στη μείωση της συχνότητας εμφάνισης των επεισοδίων και της έντασης των συμπτωμάτων τους με τη χρήση διάφορων τεχνικών όπως η ψυχοεκπαίδευση που ενημερώνει για το τι μπορεί και τι δε μπορεί να προκαλέσει μια κρίση πανικού, ενώ η γνωσιακή αναδόμηση και τα συμπεριφορικά πειράματα θα ανακόψουν τον φαύλο κύκλο παρερμηνειών των επεισοδίων και τις συμπεριφορές του πάσχοντα που συντηρούν τα επεισόδια. Έπειτα και εφόσον υπάρξει ύφεση της διαταραχής, η θεραπεία θα στραφεί στον εντοπισμό και την αντιμετώπιση της βαθύτερης αιτίας εμφάνισης των επεισοδίων ώστε να μην χρειαστεί ξανά να καταφύγει ο εαυτός σε τέτοιους τρόπους εκτόνωσης έντονης πίεσης.
Τέλος, ο άνθρωπος που βιώνει κρίσεις πανικού μέσα από τη θεραπεία θα μάθει πως αυτό που του συμβαίνει δεν έχει σαν στόχο να τον εξοντώσει και παρόλα τα συναισθήματα ευαλωτότητας που προκαλούν, οι κρίσεις πανικού δεν είναι τίποτα άλλο από ένας ηχηρός σωματοποιημένος αυτοπροστατευτικός μηχανισμός .
